18 Nov New Year 2016
Առաջնորդական Պատգամ Նոր Տարուան առիթովՈՒՐԱԽԱԼԻ ՊԱՏՄՈՒՃԱՆԸ ԳՏՆԵԼՈՒ ՓԱՓԱՔՈՎ
«Ահա՛, ես նո՛ր բան մը պիտի ընեմ, որ հիմա պիտի պատահի… Ես անապատին մէջ ալ ճամբայ պիտի բանամ, Եւ ամայութեան մէջ գետեր պիտի հոսեցնեմ»։ (Եսայի 43.18-19)
Աստուծոյ օրհնութեամբ, դարձեալ ականատես վկաներն ենք, 2016՝ Նոր Տարուան գալուստին ու վստահաբար նորը իր հետ պիտի բերէ նոր յոյսեր, յաջողութիւններ, սխրանքներ, յաղթանակներ ու բարիքներ։ Կասկած չկայ, որ ամէն տարի, առանց հինը մոռնալու՝ ետեւ ձգելու ճիգ մը կը թափենք, աւելի լաւին, աւելի գեղեցիկին եւ կատարեալին հասնելու փափաքով։ Անտարակոյս, կեանքի բոլոր ժխտական երեւոյթներէն ձերբազատուելու խոստումներով կը դիմենք մեր հարազատներուն, որոնց օրհնութեան կ՚արժանանանք՝ ներողամտութեամբ եւ սիրով։ Սակայն, գիտակից պէտք է ըլլանք նաեւ, տեսնելու կեանքին ճշմարտութիւններն ու «Բնական Օրէնքները», որոնք միշտ մեր ուզածին պէս չեն։ Անոնք երբեմն կը վիրաւորեն մեզ եւ երբեմն ալ կը ցաւցնեն։ Մատիտի պէս մէջտեղէն կը կտրեն եւ ծաղկամանի պէս փշուր-փշուր կը տարտղնեն։ Կեանքը այսպէս է։ Բայց կեանքը այսպէս չէ՛ եւ պիտի չըլլա՛յ բոլոր անոնց համար, որոնք Քրիստոնէական հաւատքով վահանաւորուած են։ Քրիստոնեայ մարդը կեանքը պէտք է ընդունի այնպէս՝ ինչպէս որ է։ Եթէ արեւին ջերմութեան եւ լոյսին կը հաւատանք, ուրեմն, պիտի հաւատանք նաեւ ա՛յն գիշերուան, որ պիտի յաջորդէ շողշողուն օրուան։ Եթէ երիտասարդական մեր ոյժին կը հաւատանք ու կրնանք մեր գօտիները մեր ձեռքերով կապել, պիտի հաւատանք նաեւ, որ ժամանակ մը ետք, ուրիշներ պիտի կապեն մեր գօտիները եւ պիտի տանին հոն՝ ուր չենք ուզեր երթալ (հմմտ Յհ 21.18)։ Եթէ ծնունդին կը հաւատանք, պէտք է հաւատանք նաեւ ի Տէր ննջման. ո՛չ մահուան, որուն կը հաւատան անհաւատները։